Keratometria (oftalmometria, topografia rogówki) to nieinwazyjne, bezbolesne badanie diagnostyczne, które wykonuje się w przypadkach konieczności zmierzenia krzywizny i mocy łamiącej rogówki. Wśród wskazań do wykonania badania wymienia się:
w diagnostyce niektórych chorób rogówki (np. stożka rogówki [keratoconus], rogówki olbrzymiej [megalocornea], rogówki kulistej [keratoglobus], rogówki małej [microcornea], rogówki płaskiej [cornea plana] czy twardówkorogówki).
Keratometria ręczna jest złotym standardem w ocenie mocy i osi astygmatyzmu w kalkulacji soczewki torycznej. Keratoskop (krążek Placido), czyli krążek z czarnymi oraz białymi okręgami, pozwala obserwować kształt odbić okręgów na rogówce. Specjaliści korzystają też wciąż z oftalometru (keratometru) Javala, czyli keratometru ręcznego, który służy do pomiarów krzywizn rogówki w dwóch głównych przekrojach. Dzięki tym pomiarom można precyzyjnie określić wielkość oraz osie astygmatyzmu.
Okuliści mają też do dyspozycji wideokeratograf komputerowy (cyfrowy) – do badania wykorzystuje się obraz krążka Placido rzucony na powierzchnię rogówki, następnie jest on rejestrowany przez kamerę, przesyłany do komputera i analizowany. Keratometr rzutuje na rogówkę obrazki i analizuje położenie ich odbić względem siebie. Centralna część rogówki działa jak sferyczne zwierciadło wypukłe.
Jeśli oświetlony obiekt o znanej wielkości jest ustawiony w wiadomej odległości od rogówki i można zmierzyć wielkość obrazu odbitego, możliwe jest określenie jej promienia krzywizny. Ponieważ oko stale się porusza, pomiar wielkości obrazu za pomocą podziałki liniowej jest utrudniony. Zastosowanie dwóch pryzmatów umieszczonych bazami do siebie wytworzy dwa obrazy rozsunięte o stałą odległość, która nie ulega zmianie pod wpływem drobnych ruchów oka (zasada zdwojenia).
Topografia rogówki pozwala na dokładną ocenę powierzchni oka oraz wykrycie wielu patologii przedniego odcinka, a co za tym idzie odpowiednie przygotowanie pacjenta do operacji. Panuje przekonanie, że to badanie decydujące o możliwości dopuszczenia pacjenta do operacji. Zbyt cienka rogówka może, ale nie musi być przeciwwskazaniem do zabiegu. Pomiar grubości rogówki dokonywany jest podczas badania zwanego pachymetrią (optyczna mierzona bezdotykowo lub dotykowo za pomocą sondy ultrasonograficznej). Jeśli rogówka jest zbyt cienka, ale inne (bardzo liczne!) sprawdzane przez specjalistę parametry oka, które planuje się operować laserem, są prawidłowe, można tak zaprogramować laser, że uda się taką operację przeprowadzić.
Tomografia rogówki pozwala ustalić też głębokość komory przedniej, kąt rogówkowo-tęczówkowy, wielkość ewentualnych zmian w kształcie, blizn, niejednorodności.
Podczas komputerowej keratometrii lekarz może zobaczyć:
Efektem badania są mapa rogówki, przekrój powierzchni rogówki oraz mapa cyfrowych wartości krzywizn rogówki.
Umawiam się na wstępną konsultację
