Kiedy oczy się starzeją – prezbiopia (starczowzroczność, dalekowzroczność starcza) i zaćma

Starczowzroczność, wbrew swojej nazwie, wcale nie pojawia się u ludzi starych. Już po 35. roku życia nasz wzrok, niezależnie od wcześniej zdiagnozowanych wad, zaczyna się pogarszać. Prezbiopia diagnozowana bywa najczęściej tuż po czterdziestych urodzinach, a jej największe nasilenie przypada na czas, kiedy mamy 40-55 lat. Około 60. roku życia (niektórzy są zdania, że między 65. a 70.) dochodzi do zatrzymania tego procesu. 

Nie mamy wpływu na zmiany fizjologiczne toczące się w naszych oczach. Postępujące zesztywnienie soczewki i osłabiająca się zdolność akomodacji oka wynikają z tego, że mięśnie akomodacyjne robią się coraz słabsze, bo to efekt naturalnego zużycia naszego organizmu. 

Kiedy oczy się starzeją zaczynamy doświadczać takich objawów jak:

• niemożność przeczytania tekstu z bliska – im mniejsze litery, tym większy kłopot,
• ból głowy i zmęczenie wzroku, kiedy patrzymy na coś z bliska i usiłujemy wyostrzyć wzrok mrużąc oczy,
• kłopoty z akomodacją wzroku w tzw. szarej godzinie (kiedy zapada zmrok albo tuż po jego zapadnięciu).

Osoby borykające się ze starczowzrocznością mają do dyspozycji:

• korekcję okularami progresywnymi (zmiana wartości korekcyjnej na powierzchni soczewki odbywa się nie skokowo, ale płynnie: górna część soczewki służy do widzenia przedmiotów położonych daleko, niżej jej moc przyrasta w taki sposób, żeby widzieć ostro odległości pośrednie, czyli od kilku metrów do kilkudziesięciu centymetrów),
• korekcję multufoklanymi (wieloogniskowymi) soczewkami kontaktowymi – okres adaptacji jest różny u poszczególnych pacjentów,
• monowizję (każde oko poddawane jest innej korekcji w celu przygotowania jednego oka do widzenia na dalekie, a drugiego na bliskie odległości) soczewkami kontaktowymi, poprzez korekcję laserem okulistycznym lub implantami soczewek wewnątrzgałkowych.

Zmętnienie soczewki oka pojawiające się wraz z wiekiem i wiążące się ze starzeniem organizmu i towarzyszącymi temu zaburzeniami metabolicznymi określa się mianem zaćmy starczej. Pojawia się ona około 50. roku życia i początkowo może być dla pacjenta niezauważalna – zwłaszcza jeśli ma on już jakąś wadę wzroku. Z czasem pojawiają się takie objawy jak:

• pogorszenie widzenia na odległość,
• problem z postrzeganiem oraz rozróżnianiem barw,
• lepsze widzenie w pochmurne dni,
• widzenie przedmiotów „jak przez brudną szybę”,
• pogorszenie się samoobsługi w związku z zaburzeniami widzenia.

Jedynym skutecznym sposobem wyeliminowania zaćmy starczej jest operacja jej usunięcia, czyli operacja usunięcia zmętniałej soczewki i wszczepiania soczewki sztucznej. Usunięcie to może się odbyć metodą fakoemulsyfikacji albo femtoemulsyfikacji – więcej o obu metodach przeczytasz tutaj. Zabieg usunięcia zaćmy nie jest skomplikowany, a podczas niego można także pozbyć się wady wzroku. Jak to możliwe? Wystarczy wybrać wszczepienie soczewek z grupy PREMIUM, czyli takich które prócz wady sferycznej (krótko-/dalekowzroczność) wyrównają też niezborność (astygmatyzm) i usuną zaćmę w czasie jednego zabiegu.

Zaćmy nie da się wyleczyć farmakologicznie!