Badanie czasu przerwania filmu łzowego (Break-Up-Time) wykonuje się w diagnostyce zespołu suchego oka oraz innych zaburzeń nawilżania powierzchni oka. Jest to wartościowa, nieinwazyjna metoda diagnostyki, w której badanym parametrem jest stabilność przedrogówkowego filmu łzowego.
Oceny dokonuje się na podstawie pomiaru czasu upływającego od mrugnięcia do momentu przerwania filmu łzowego. Test ujawnia zaburzenia warstwy lipidowej i/lub śluzowej oraz pośrednio przy prawidłowej warstwie lipidowej i pozwala na ocenę warstwy wodnej, której ścieńczenie prowadzi do skrócenia czasu BUT.
Badanie pozwala ocenić grubość i jakość warstwy lipidowej filmu łzowego, odpowiedzialnej za utrzymywanie jego napięcia powierzchniowego i stabilności. Badanie można wykonać dwoma metodami:
Bezpośrednio przed testem fluoresceinowym nie powinno się wykonywać żadnych innych badań diagnostycznych.
Lekarz podaje pacjentowi do worka spojówkowego fluoresceinę (krople 0,15 % lub pasek fluoresceinowy), następnie pacjent siada przy lampie szczelinowej. Po kilkakrotnym mrugnięciu otwiera oczy (nie należy otwierać ich zbyt szeroko), patrzy na wprost i powstrzymuje się przez chwilę od mrugania. Po ich otwarciu mierzy się czas od ostatniego mrugnięcia do momentu przerwania filmu łzowego. W kobaltowo niebieskim świetle lampy moment ten widoczny jest w postaci czarnych linii lub plam na zielonożółtym tle świecącej fluoresceiny. Pomiaru dokonuje się zazwyczaj trzykrotnie i oblicza średnią.
UWAGA: podanie fluoresceiny zmienia istotnie przedrogówkowy film łzowy; zbyt duża ilość fluoresceiny zawyża wyniki, powodując, że są one fałszywie negatywne. Należy wnikliwie interpretować wyniki, gdy obserwujemy przerwanie filmu łzowego w tym samym miejscu; może być ono indukowane przez keratoepiteliopatię np. blizny rogówki.
Wyniki i interpretacja klasycznego badania czasu przerwania filmu łzowego:
Po zakończeniu testu możliwe jest zaczerwienienie oczu i przemijające uczucie ciała obcego w oku.
