Jeśli zastosuje się dodatkową soczewkę (VOLKA), możliwa jest także obserwacja tylnej części ciała szklistego oraz dna oka – czyli precyzyjna ocena tylnego odcinka oka w obrazie trójwymiarowym. Badanie wymaga rozszerzenia źrenicy. Z kolei w połączeniu z trójlustrem Goldmanna (nagałkową, kontaktową trójlusterkową soczewką) można ocenić także kąt przesączania oraz daleki obwód siatkówki. Przed założeniem trójlustra wymagane jest podanie kropli znieczulających do worka spojówkowego.
Bez rozszerzania źrenicy można natomiast zbadać ciśnienie w gałce ocznej tonometrem aplanacyjnym Goldmanna (metoda kontaktowa badania ciśnienia w gałce ocznej wymagająca podania do worka spojówkowego kropli znieczulających oraz barwnika fluoresceiny) albo wykonać gonioskopię (obrazowanie kąta przesączania). W celu założenia gonioskopu wymagane jest znieczulenie miejscowe gałki ocznej (podanie kropli znieczulających do worka spojówkowego).
Lampa szczelinowa składa się ze źródła silnego światła, które może być kierowane na poszczególne struktury gałki ocznej oraz biomikroskopu, który umożliwia osobie badającej na powiększenie obrazu (10, 16, 25 lub 64 razy), ale też widzenie stereoskopowe (przestrzenne). Badanie jest całkowicie bezpieczne i może być wielokrotnie powtarzane, ponieważ oko oświetlane jest normalnym światłem widzialnym, które nie jest dla niego szkodliwe. Pacjent siedzi przy lampie szczelinowej, która stoi na stoliku. Głowę musi mieć unieruchomioną, ponieważ minimalne ruchy zmieniają ostrość obrazu.
Biomikroskopia zaliczana jest do rutynowych badań okulistycznych, ale badanie to wykonuje się także w ramach monitorowania wdrożonej już terapii albo np. w ramach pakietu badań w ramach diagnostyki jaskry. Wśród wskazań do biomikroskopii wymienia się także:
Nowoczesne lampy szczelinowe wyposażone są w tzw. tory wizyjne, dzięki którym możliwe jest równoczesne prowadzenie podglądu „na żywo“ badanego oka oraz rejestracja dokumentacji zdjęciowej z przeprowadzanego badania.
