Sztuczna inteligencja (AI) w służbie chirurgii refrakcyjnej

Sztuczna inteligencja (Artificial Intelligence) to nie jakaś niezwykła odmiana inteligencji, którą obdarzone są istoty pozaziemskie, a  cecha urządzeń, w którą jesteśmy w stanie je wyposażyć, mając odpowiednio zaawansowane umiejętności programistyczne i wiedzę na temat funkcjonowania Big Data (bardzo dużych zbiorów danych).

Dlatego “inteligentny” może być samochód, odkurzacz czy nawet cały dom. O bardzo skomplikowanych urządzeniach do diagnostyki okulistycznej oraz zaawansowanych technologicznie laserach okulistycznych także możemy mówić, że są “inteligentne” – j jeśli tylko zostaną umiejętnie zaprogramowane. Odzierając sztuczną inteligencję z całej tej zbędnej tajemniczości, możemy zdefiniować ją najprościej jak się da: AI to algorytm, który pobiera i przetwarza dane, a na ich podstawie podejmuje decyzje. 

W jaki sposób sztuczna inteligencja wspomaga lekarza?

Dzięki temu, że AI jest w stanie w krótkim czasie przetworzyć bardzo wiele danych, także tych wielce skomplikowanych albo takich, które mogłyby umknąć uwadze człowieka (czy wręcz: być dla niego  niezauważalne) i których analiza zajęłaby mu mnóstwo czasu, możliwe jest projektowanie operacji okulistycznych “na miarę”. 

AI nie zastępuje lekarza, czego pacjenci najbardziej się obawiają, ale pomaga mu na każdym etapie procesu decyzyjnego: od diagnostyki, przez wybór metody operacyjnej, po każdy ruch wykonywanu podczas zabiegu. To nie jest tak, że człowiek-lekarz nie ma nic do powiedzenia, bo zastępuje go robot (wyobraźnia podpowiada Wam teraz pewnie humanoidalną istotę, która ma sprawną rękę, ale nie ma serca…). Przeciwnie: człowiek-lekarz ma bardzo dużo do powiedzenia w kwestii architektury waszego konkretnego zabiegu laserowej korekcji wady wzroku, ponieważ urządzenia wyposażone w sztuczną inteligencję pozwalają mu zebrać maksymalnie dużo danych, co czyni zabieg maksymalnie bezpiecznym.

Gdzie lekarz nie może, tam sztuczną inteligencję pośle

Diagnostyka okulistyczna, zwłaszcza ta wiążąca się z przygotowaniem pacjenta do laserowej korekcji wady wzroku albo wszczepienia sztucznej soczewki, wymaga przeanalizowania wyników badań przedstawionych w postaci graficznej, często jako trójwymiarowe modele struktur oka. 

Nawet bardzo doświadczony i nieustannie doszkalający się lekarz nie jest w stanie wychwycić wszystkich informacji, jakie “zaszyfrowane” są np. w obrazie rogówki (to jej bezpośrednio dotyczy interwencja laserem podczas operacji krótko- czy dalekowzroczności). 

Sztuczna inteligencja pomaga:

• szybko i bez pomyłek zebrać informacje na temat oka konkretnego pacjenta,
• trafnie podjąć decyzję czy i jaką metodą może być ono operowane,
• określić, jak będzie widział pacjent po operacji (co jest niezmiernie ważne, np. podczas wyboru sztucznych soczewek wszczepialnych, kiedy pacjent ma do wyboru cały garnitur soczewek PREMIUM i może zdecydować o jakości widzenia do dali, do bliży i do odległości pośrednich).

Dlaczego laserowa korekcja wzroku/implantacja sztucznych soczewek trwa najwyżej dwadzieścia minut?

Bo AI w okulistyce to gwarancja szybkiej i trafnej diagnozy oraz maksymalnego skrócenia czasu trwania zabiegów operacyjnych. Gdyby nie wspomaganie sztucznej inteligencji na każdym etapie procesu diagnostycznego oraz podczas operacji okulistycznej, lekarz musiałby dokonywać nieustannej weryfikacji danych. Konieczność podejmowania decyzji w czasie rzeczywistym przyciągałaby zabieg w nieskończoność!

Co równie ważne, sztuczna inteligencja pozwala lekarzowi podjąć decyzję o dopuszczeniu do zabiegu tych pacjentów, którzy – diagnozowani “na piechotę” – ze względu na bardziej skomplikowaną, nieregularną, odbiegającą od standardowych budowę poszczególnych struktur oka nie mogliby zostać zakwalifikowani do laserowej korekcji wady wzroku czy wszczepienia sztucznych soczewek.

Nawet najbardziej doświadczony chirurg refrakcyjny mający do dyspozycji tylko własne oczy, jest mniej precyzyjny niż kiedy wspiera go AI.  Dlaczego? Algorytmy analizujące dane nie są obarczone ryzykiem błędu wynikającego ze zmęczenia fizycznego czy emocjonalnego – które łatwo sobie wyobrazić u człowieka, którego zmysły przeciążone są ponad miarę – i są w stanie wielokrotnie weryfikować dane, aby ostatecznie przedstawić wiarygodne wyniki.