Monowizja konwencjonalna i przeprowadzana metodami Laser Blended Vision (LBV)

Na pewno zdarzyło wam się usłyszeć, że u kogoś w rodzinie był dziadek czy babcia, którzy nigdy, nawet w podeszłym wieku, nie potrzebowali okularów ani do dali, ani do bliży, a sokoli wzrok towarzyszył im do końca życia. Czy jest to możliwe? Jest! Choć prezbiopia (starczowzroczność, dalekowzroczność starcza) rozumiana jako spadek akomodacji oka dotyczy każdego z nas, to u niektórych wydaje się nie pojawiać.

Tak dzieje się u osób z wrodzoną monowizją wynikającą z różnowzroczności (anizometropii), czyli z jednym okiem miarowym lub prawie miarowym (jeżeli oko jest miarowe, rogówka i soczewka oka podczas patrzenia w dal zbierają promienie świetlne tak, że skupiane są one dokładnie na siatkówce – bez żadnych pomocy optycznych w postaci okularów czy soczewek kontaktowych), a drugim z krótkowzrocznością do ok. -3,00 D.

Ktoś taki przez całe życie jednym okiem obserwuje przedmioty, które są daleko, a drugim te, które są blisko.

Wrodzoną monowizję miał np. Johann Wolfgang Goethe, stąd w języku niemieckim sformułowanie Goetheblick – widzenie/patrzenie/wzrok Goethego.

Jednym, związana z różnowzrocznością monowizja towarzyszy nam przez całe życie, u innych może zajść potrzeba przeprowadzenia monowizji za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych albo poprzez korekcję laserem okulistycznym lub implantami soczewek wewnątrzgałkowych. 

Kiedy można przeprowadzić monowizję

Konwencjonalna monowizja to jedna z metod korekcji wzroku stosowana w niwelowaniu skutków starczowzroczności (prezbiopii). 

Nie da się wyleczyć prezbiopii, ale istnieją różne możliwości częściowej – a przy obecnym stanie wiedzy i techniki: niemal całkowitej – kompensacji utraty zdolności akomodacyjnych oka.

Konwencjonalna monowizja polega ona na tym, że każde oko poddawane jest innej korekcji w celu przygotowania jednego oka do widzenia na dalekie, a drugiego na bliskie odległości. Oko przewodnie korygowane jest do dali, to drugie – do bliży. 

Stworzona w ten sposób różnowzroczność może być dla naszego mózgu nie do zaakceptowania. Jeśli mózg nie jest w stanie poprawnie łączyć różnych informacji z obu oczu,  widzenie przestrzenne jest ograniczone. Około 70% pacjentów dobrze radzi sobie z różnowzrocznością będącą efektem monowizji w codziennym życiu, 30% ma z tym problemy. 

Dlatego zanim stworzy się ją operacyjnie, przeprowadza się szereg testów mających stwierdzić czy neuroadaptacja będzie w ogóle możliwa. W tym celu pacjent wraz ze swoim lekarzem podejmują próby uzyskania poprawy widzenia metodą monowizji na drodze poszukiwania idealnych soczewek kontaktowych.

Kiedy oko oswoi się z tego rodzaju korekcją, pacjent może podjąć decyzję o przeprowadzeniu monowzji metodą laserową.

Monowizja metodami Laser Blended Vision (LBV):  Presbyond, PresbyMAX, Supracore

Alternatywą dla konwencjonalnej monowizji, której skutkiem mogą być utrata ostrości wzroku w odległościach pośrednich, utrata ostrości wzroku do dali, utrata kontrastu, obniżenie poziomu korespondencji siatkówkowej, obniżenie jakości widzenia obuocznego i utrata widzenia trójwymiarowego są zabiegi  Laser Blended Vision (LBV):  

• metoda Presbyond
• metoda PesbyMAX
• metoda Supracore

W przeciwieństwie do tradycyjnego leczenia monowizyjnego zabiegi Laser Blended Vision (LBV) rozwiązują problem na wszystkich dystansach i pozwalają widzieć przedmioty znajdujące się blisko, daleko, a nawet na średnim dystansie.

Istotą metod LBV jest zwiększenie głębi ostrości dla każdego oka dzięki zastosowaniu oryginalnego, nieliniowego i asferycznego profilu ablacji laserowej.

Dzięki wykorzystaniu naturalnie występujących aberracji sferycznych i indywidualnie dobranemu profilowi ablacji rogówki zabiegi te nie upośledzają jakości widzenia i są dużo lepiej tolerowane niż tradycyjna monowizja.

Zabiegi metodą LBV z mikromonowizją (oko do bliży ma do -0.75 dioptrii) polegają na harmonijnym dostosowaniu widzenia oczu tak, aby uzyskać ostry obraz do dali, do bliży i na odległości pośrednie.

Niewątpliwą zaletą tych metod jest zachowanie widzenia przestrzennego (stereopsji) z minimalnymi efektami ubocznymi podczas patrzenia do dali w porównaniu z popularnie stosowaną monowizją – tu jedno oko “specjalizuje się” do patrzenia w dal, a drugie do patrzenia bliskiego, pacjentom zaś dokucza brak dobrego widzenia w strefach przejściowych tzw. „blend zone”.

Metody LBV są dobrze tolerowane przez akceptowana 97% pacjentów, ale także przed ich zastosowaniem wykonuje się próby z użyciem soczewek kontaktowych, które pozwalają przewidzieć efekty zabiegu.

Czy monowizja przeprowadzona metodą laserową jest odwracalna?

Operacyjne przeprowadzenie monowizji jest wprawdzie odwracalne, ale wiąże się z koniecznością podjęcia kolejnego zabiegu operacyjnego.

Jeśli po zabiegu nie dojdzie do neuroadaptacji i występująca różnica między oczami będzie utrudniała codzienne funkcjonowanie, nie ma wyjścia – trzeba go przeprowadzić.