Monowizja konwencjonalna i przeprowadzana metodami Laser Blended Vision (LBV)
Na pewno zdarzyło wam się usłyszeć, że u kogoś w rodzinie był dziadek czy babcia, którzy nigdy, nawet w podeszłym wieku, nie potrzebowali okularów ani do dali, ani do bliży, a sokoli wzrok towarzyszył im do końca życia. Czy jest to możliwe? Jest! Choć prezbiopia (starczowzroczność, dalekowzroczność starcza) rozumiana jako spadek akomodacji oka dotyczy każdego z nas, to u niektórych wydaje się nie pojawiać.
Tak dzieje się u osób z wrodzoną monowizją wynikającą z różnowzroczności (anizometropii), czyli z jednym okiem miarowym lub prawie miarowym (jeżeli oko jest miarowe, rogówka i soczewka oka podczas patrzenia w dal zbierają promienie świetlne tak, że skupiane są one dokładnie na siatkówce – bez żadnych pomocy optycznych w postaci okularów czy soczewek kontaktowych), a drugim z krótkowzrocznością do ok. -3,00 D.
Ktoś taki przez całe życie jednym okiem obserwuje przedmioty, które są daleko, a drugim te, które są blisko.
Wrodzoną monowizję miał np. Johann Wolfgang Goethe, stąd w języku niemieckim sformułowanie Goetheblick – widzenie/patrzenie/wzrok Goethego.
Jednym, związana z różnowzrocznością monowizja towarzyszy nam przez całe życie, u innych może zajść potrzeba przeprowadzenia monowizji za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych albo poprzez korekcję laserem okulistycznym lub implantami soczewek wewnątrzgałkowych.
Kiedy można przeprowadzić monowizję
Konwencjonalna monowizja to jedna z metod korekcji wzroku stosowana w niwelowaniu skutków starczowzroczności (prezbiopii).
Nie da się wyleczyć prezbiopii, ale istnieją różne możliwości częściowej – a przy obecnym stanie wiedzy i techniki: niemal całkowitej – kompensacji utraty zdolności akomodacyjnych oka.
Konwencjonalna monowizja polega ona na tym, że każde oko poddawane jest innej korekcji w celu przygotowania jednego oka do widzenia na dalekie, a drugiego na bliskie odległości. Oko przewodnie korygowane jest do dali, to drugie – do bliży.
Stworzona w ten sposób różnowzroczność może być dla naszego mózgu nie do zaakceptowania. Jeśli mózg nie jest w stanie poprawnie łączyć różnych informacji z obu oczu, widzenie przestrzenne jest ograniczone. Około 70% pacjentów dobrze radzi sobie z różnowzrocznością będącą efektem monowizji w codziennym życiu, 30% ma z tym problemy.
Dlatego zanim stworzy się ją operacyjnie, przeprowadza się szereg testów mających stwierdzić czy neuroadaptacja będzie w ogóle możliwa. W tym celu pacjent wraz ze swoim lekarzem podejmują próby uzyskania poprawy widzenia metodą monowizji na drodze poszukiwania idealnych soczewek kontaktowych.
Kiedy oko oswoi się z tego rodzaju korekcją, pacjent może podjąć decyzję o przeprowadzeniu monowzji metodą laserową.
Monowizja metodami Laser Blended Vision (LBV): Presbyond, PresbyMAX, Supracore
Alternatywą dla konwencjonalnej monowizji, której skutkiem mogą być utrata ostrości wzroku w odległościach pośrednich, utrata ostrości wzroku do dali, utrata kontrastu, obniżenie poziomu korespondencji siatkówkowej, obniżenie jakości widzenia obuocznego i utrata widzenia trójwymiarowego są zabiegi Laser Blended Vision (LBV):
- metoda Presbyond
- metoda PesbyMAX
- metoda Supracore
W przeciwieństwie do tradycyjnego leczenia monowizyjnego zabiegi Laser Blended Vision (LBV) rozwiązują problem na wszystkich dystansach i pozwalają widzieć przedmioty znajdujące się blisko, daleko, a nawet na średnim dystansie.
Istotą metod LBV jest zwiększenie głębi ostrości dla każdego oka dzięki zastosowaniu oryginalnego, nieliniowego i asferycznego profilu ablacji laserowej.
Dzięki wykorzystaniu naturalnie występujących aberracji sferycznych i indywidualnie dobranemu profilowi ablacji rogówki zabiegi te nie upośledzają jakości widzenia i są dużo lepiej tolerowane niż tradycyjna monowizja.
Zabiegi metodą LBV z mikromonowizją (oko do bliży ma do -0.75 dioptrii) polegają na harmonijnym dostosowaniu widzenia oczu tak, aby uzyskać ostry obraz do dali, do bliży i na odległości pośrednie.
Niewątpliwą zaletą tych metod jest zachowanie widzenia przestrzennego (stereopsji) z minimalnymi efektami ubocznymi podczas patrzenia do dali w porównaniu z popularnie stosowaną monowizją – tu jedno oko “specjalizuje się” do patrzenia w dal, a drugie do patrzenia bliskiego, pacjentom zaś dokucza brak dobrego widzenia w strefach przejściowych tzw. „blend zone”.
Metody LBV są dobrze tolerowane przez akceptowana 97% pacjentów, ale także przed ich zastosowaniem wykonuje się próby z użyciem soczewek kontaktowych, które pozwalają przewidzieć efekty zabiegu.
Czy monowizja przeprowadzona metodą laserową jest odwracalna?
Operacyjne przeprowadzenie monowizji jest wprawdzie odwracalne, ale wiąże się z koniecznością podjęcia kolejnego zabiegu operacyjnego.
Jeśli po zabiegu nie dojdzie do neuroadaptacji i występująca różnica między oczami będzie utrudniała codzienne funkcjonowanie, nie ma wyjścia – trzeba go przeprowadzić.
Zapisz się na niezobowiązująca wizytę i konsultację, na której dowiesz się, jak możemy poprawić Twój wzrok.